Dag Kristien,

 

Ze doen het best goed, maar nog erg schuw.

Ze komen meer en meer in het zicht, lopen rond, komen rond me zitten, maar nog altijd op een veilige afstand.

 

Bert en Pons durven al iets meer, Britta is nog het meest weggedoken onder tafel, veilig op haar stoel. Ze hebben echt wel hun tijd nodig, en hoe graag ik ze ook eens zou willen aaien, knuffelen,.. ze moeten van uit hunzelf naar me toe komen, dus geduld..

 

Maar dat zal wel goedkomen. Ik wou jullie net nog een mailtje met nieuwe foto’s sturen.

 

 

Dus bij deze..

vele groetjes aan Maria,

 

Liefs, Anniek