Dag Maria,

Op zaterdag 1 februariben ik bij Unco Jerry vertrokken met 3 van je bangste katten, Britta en Bert (broer en zus van 3jaar) en kleine Pons ( kattinneke van 8tal maanden ongeveer)

 

 

Met een heel bang hart heb ik ze meegenomen, en met best wel wat pijn in jou hart liet je ze gaan. Maar je had je vertrouwen aan me gegeven, en ik wou ook alles doen om ze terug gelukkig te maken. Het heeft natuurlijk een paar dagen geduurd vooraleer de eerste zich ook maar een beetje liet zien, en dat was Bertje. Ponske de kleine bangerik liep Bertje wel overal achterna maar bij mijn minste beweging was hij direct weg. Terwijl Bertje wel al eens durfde staan of minder snel in paniek schoot.

 

Ons Britje natuurlijk die zag ik totaal niet, die bleef onder tafel op stoel veilig weggeborgen, als ik haar wilde zien moest ik onder tafel kijken. Je had me gezegd dat zij het meest bange van de 3 is. En dat bleek ook echt wel zo. Ze blies regelmatig op me. Puur uit angst, stress, ik had zo te doen met haar, maar ik had mezelf voorgenomen hoe moeilijk het ook voor mij zou zijn, dat ik geen enkele zou pushen in iets, ik raakte ook niemand aan.

 

Ze moesten maar op hun tempo naar mij toe komen. Ik maakte er een gewoonte van dat elke keer ik van het werk terug kwam dat ze een zakje lekkere sheba kregen.. hmm stukjes vis in saus.. ze waren er gelijk zot van :-) Bertje en Ponske kwamen redelijk snel lekker smikkelen, maar Britje niet. Iedere keer riep ik haar naam zachtjes en kroop ik heel stil tot onder de tafel waar ze zat en zette heel voorzichtig het schoteltje met eten naast haar. En daar at zij het flink iedere keer volledig op. Met veel geduld, veel liefde en een rustige omgeving heeft er ondertussen voor gezorgd dat ik Bertje al mag strelen, hij durft zelfs al eens een kopke komen geven.

 

Ponske is een ontzettend grote speelvogel, komt al vaak bij me op zetel zitten en speelt dat wat met mijn voeten, maar aanraken daar is ze nog niet klaar voor. En ons Britje die komt nu sinds een dikke week onder tafel uit, als ik de zakjes neem en schoteltjes zit ze wel nog op veilige afstand te loeren, maar komt ze wel af eens haar schoteltje klaar is.

 

Ondanks dat ze het meeste tijd genomen heeft, durft zij wel al eens te rieken aan wat ik in mijn hand vasthou en zelfs uit te eten. Ze zijn alledrie zo anders, maar alledrie zo prachtig! Voor mij was het liefde op eerste gezicht, en ik ging in begin voor maar 2 katjes, maar toen ik bij jou kwam en Ponske zat bij hen, je vertelde dan dat Bertje zo zorgde voor haar.. Dat ze echt aan mekaar hingen. Kon hen niet uit mekaar halen, en als ik nu zie hoe die 3 ongelooflijk met mekaar spelen, knuffelen, plezier hebben.

 

Heerlijk!! Dus aan alle mensen met een hart voor dieren, alsjeblieft ga ook eens kijken naar de erg bange katjes die al een heel verhaal met zich meedragen. Die verdienen ook een kans, in een rustige omgeving, met voldoende liefde én geduld komt het altijd goed.

 

Je krijgt er zo veel liefde en aandacht voor terug eens je hun vertrouwen hebt gewonnen.

 

Dank je wel aan héél het Unco Jerry team voor alles wat jullie doen voor deze katjes, verwaarloost, achtergelaten, ziek of super bange..

 

Elk van hen verdiend een nieuwe kans!!

 

Liefs, Ponske, Britje, Bertje en Anniek

23 maart 2014